Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
tərcümeyi-hal — is. <ər.> Bir şəxsin həyatının təsviri; həyat tarixçəsi; bioqrafiya. <Budaq> istəyirdi ki, öz tərcümeyi halını yazsın. Ə. Vəl.. <Fərəc Fəridəyə:> Mən ancaq onu demək istəyirdim ki, siz <Şeydanın> tərcümeyi halına bələd… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
surət — ə. 1) zahiri görünüş; şəkil; 2) üz, sifət, bəniz; 3) gözəl üz; 4) zahiri cəhət; 5) tərz, gediş; 6) hal; 7) rəsm, şəkil; 8) nüsxə. Surəti əhval bax: surəti hal; surəti hal 1) vəziyyət, olum; 2) tərcümeyi hal … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təzkirə — ə. 1) kiçik vərəqə; 2) rəsmi yazı, rəsmi kağız; 3) şairlərin qısa tərcümeyi halı və əsərlərindən nümunələr verilən əsər; 4) bilet; 5) icazə kağızı; icazənamə; 6) xatirat; 7) tərcümeyi hal … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şərh — ə. 1) mənanı açma, izah etmə; izah; 2) bir əsərin izahına həsr edilmiş başqa bir əsər; təfsir. Şərhi hal 1) mövcud vəziyyəti bildirmə, məlumat vermə; 2) tərcümeyi hal; şərhi mütəvvəl uzun uzadı danışıq, mübahisə, hadisə və s … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
sirət — ə. 1) birisinin mənəvi əhvalı, əxlaqı, təbiəti; 2) tərcümeyi hal; 3) sərgüzəşt … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bioqrafiya — <yun.> Tərcümeyi hal … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
həyat — is. <ər.> 1. Materiyanın hərəkətinin müəyyən inkişaf mərhələsində əmələ gələn xüsusi forması; varlıq, dirilik. Yerdə həyatın əmələ gəlməsi. – Bunları duyduqca, düşündükcə mən; Həyata, varlığa məftun oluram. S. V.. 2. Ömür. Əşrəf həyatında… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
